خدای عزيز!

شايد هابيل و قابيل اگر هر کدام يک اتاق جداگانه داشتند همديگر را نمی‌کشتند، در مورد من و برادرم که مؤثر بوده.

لاری

کوله بارم بر دوش، سفری باید رفت،

سفری بی همراه،

گم شدن تا ته تنهایی محض،

یار تنهایی من با من گفت:

هر کجا لرزیدی،

از سفرترسیدی،

تو بگو، از ته دل

من خدا را دارم...

 من خدایی دارم, که در این نزدیکیست 

نه در آن بالاها 

مهربان, خوب قشنگ

چهره اش نورانیست 

گاهگاهی سخن میگوید, با دل کوچک من, ساده تر از سخن ساده من 

او مرا میفهمد 

او مرا میخواند 

باهيچكس

بر سر باورش نمى جنگم!

خداى هر كس

همان است كه

درون او با وی سخن مى گويد...

کوروش کبیر

سالها رفت و هنوز

يك نفر نيست كه بپرسد از من

كه تو از پنجره ي عشق چه ها ميخواهي ؟

صبح تا نيمه شب منتظري

همه جا مي نگري

......

براي خواندن شعرها به ادامه مطلب برويد

مردی در عالم رویا فرشته ایی را دید که در یک دستش مشعل و در دست دیگرش سطل آبی گرفته بود و در جاده ایی روشن و تاریک راه میرفت مرد جلو رفت و از فرشته پرسید :"این مشعل و سطل آب را کجا میبری ؟"
فرشته جواب داد:"میخواهم با این مشعل بهشت را آتش بزنم و با این سزل آب جهنم را خاموش کنم آن وقت ببینم چه کسی واقعا خدا را دوست دارد!"

مدت زيادي از تولد برادر ساكي كوچولو نگذشته بود . ساكي مدام اصرار مي كرد به پدر و مادرش كه با نوزاد جديد تنهايش بگذارند

پدر و مادر مي ترسيدند ساكي هم مثل بيشتر بچه هاي چهار پنج ساله به برادرش حسودي كند و بخواهد به او آسيبي برساند . . . .